Antybakteryjne właściwości miodu Manuka i ich odporność na temperaturę

Badanie aktywności antybakteryjnej różnych rodzajów miodu opierało się na zastosowaniu techniki dyfuzji podczas zastosowania Staphylococcus aureus w płynie agar. Test miał na celu wykazanie czynności antybiotycznej miodu. Okazało się, iż najwyższą aktywność wykazywał Leptospermum scoparium, a więc Miód Manuka. Z tego powodu został on zakwalifikowany do przeprowadzenia dalszych badań.

Antybakteryjna aktywność miodu Manuka okazała się odporna na wysoką temperaturę. Miód największą odporność wykazywał w kwaśnym pH, co stwierdzono po umieszczeniu próbki na godzinę w temperaturze 95°C. Mniejsza odporność ujawniła się w obojętnym pH, co oznacza również mniejszą aktywność przy pH neutralnym.

Następnym etapem badań było wytrącenie cukrów poprzez przeprowadzenie ekstrakcji miodu Manuka z etanolem oraz dodaniu go do roztworu eteru. Dzięki zastosowaniu przygotowawczego TLC możliwe było przeprowadzenie kolejnych czynności izolacyjnych frakcji aktywnych. Wcześniej odizolowano czynność antybakteryjną z ekstraktu.

Wyizolowane w ten sposób frakcje można było następnie przebadać. Użyto do tego celu NMR, IR spektroskopii,UV spektroskopii, a także spektroskopii mas. W aktywnych frakcjach rozpoznano składniki takie, jak kwas 3,4,5- trimetoksybenzoesowy, 4-hydroksy-3,5-dimetoksybenzoesan metylu oraz 3,4,5-trimetoksybenzoesan metylu.